دریافت پیامی از فاصله ۱۶ میلیون کیلومتری زمین

فضاپیمای سایکی(Psyche) ناسا به منظور پیشبرد ارتباطات سریع، به تازگی لیزری را در فاصله ۱۶ میلیون کیلومتری در اعماق فضا به سمت زمین شلیک کرده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یک لیزر ناسا در یک آزمایش در اعماق فضا با موفقیت شلیک شد.

روز ۱۴ نوامبر، ناسا سیگنال لیزری را دریافت کرد که از ابزاری پرتاب شده بود که با فضاپیمای آن موسوم به «سایکی» پرتاب شده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فضاپیمایی که در حال حاضر بیش از ۱۶ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد و به سمت یک سیارک فلزی مرموز رهسپار است.

این فاصله بدان معنی است که این فضاپیما هم اکنون بیش از ۴۰ برابر میانگین فاصله ماه و زمین از ما فاصله دارد و همچنان در حال ادامه سفر به دوردست‌هاست.

لحظه‌ی دریافت این سیگنال، اولین آزمایش موفقیت‌آمیز سیستم ارتباطات نوری فضای عمیق ناسا(DSOC) را رقم زد که شامل یک پیوند ارتباطی نسل جدید است که اطلاعات را نه از طریق امواج رادیویی، بلکه با نور لیزر ارسال می‌کند. این بخشی از مجموعه آزمایش‌هایی است که ناسا برای سرعت بخشیدن به ارتباطات در اعماق فضا در مأموریت‌های مختلف انجام می‌دهد.

ابی بیسواس، کارشناس پروژه این سیستم در آزمایشگاه پیشران جت ناسا(JPL) در کالیفرنیای جنوبی در بیانیه‌ای گفت: دستیابی به این اولین نور، یک دستاورد فوق‌العاده است. سیستم‌های زمینی با موفقیت فوتون‌های لیزری اعماق فضای DSOC را شناسایی کردند.

وی افزود: همچنین توانستیم برخی از داده‌ها را ارسال کنیم، به این معنی که توانستیم بخش‌هایی از نور را از فضای عمیق دریافت و به آن ارسال کنیم.

فضاپیمای سایکی(Psyche) ناسا روز ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳ از سکوی پرتاب۳۹A در مرکز فضایی کندی(KSC) پرتاب شد. سایکی سوار بر یک موشک فالکون هوی(Falcon Heavy) شرکت اسپیس‌ایکس» پرتاب شد.

ماموریت‌های دیگر، ارتباطات لیزری را در مدار زمین یا در مسیر ماه و بازگشت امتحان کرده‌اند، اما آزمایش DSOC پیچیده‌ترین و دورترین آزمایش تاکنون است که برای ارتباطات لیزری انجام شده است.

اگر این آزمایش به طور کامل موفقیت آمیز باشد، مقامات ناسا انتظار دارند که فضانوردان در دهه‌های آینده که به ماه یا مریخ می‌روند، از نور لیزر به عنوان وسیله‌ای برای ارتباط با زمین استفاده کنند.

این آزمایش DSOC در کالیفرنیا، در تاسیسات کوهستانی Table JPL آغاز شد. در آنجا در تپه‌های خارج از لس‌آنجلس، مهندسان یک چراغ مخصوص ارتباط با ماهواره‌ها را روشن کردند و یک لیزر نزدیک به فروسرخ را به سمت «سایکی» نشانه رفتند. حدود ۵۰ ثانیه بعد، یک فرستنده/گیرنده روی سایکی این لیزر را دریافت کرد و سیگنال لیزری خود را به رصدخانه پالومار در حوالی سن‌دیه‌گو بازگرداند.

این کار به دقت نجومی بالایی نیاز دارد و سیستم‌های هدایت خودکار به هدف‌گیری لیزر «سایکی» کمک می‌کنند.

اکنون که این آزمایش جواب داده است، فواید زیادی را به همراه دارد. از آنجایی که نور لیزر طول موج‌های کوتاه‌تری نسبت به امواج رادیویی دارد، استفاده از آن به مأموریت‌های فضایی اجازه می‌دهد در هر واحد زمان ۱۰ تا ۱۰۰ برابر بیشتر از آنچه در حال حاضر انجام می‌دهند، اطلاعات ارسال کنند.

آزمایش ۱۴ نوامبر «نور اول» را برای DSOC نشان داد و مهندسان همچنان به آزمایش این سیستم ادامه خواهند داد تا سایکی به سمت سیارک همنام خود که در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری قرار دارد، برسد.

ماموریت سایکی باید در سال ۲۰۲۹ به آنجا برسد، سپس ۲۹ ماه را صرف بررسی این دنیای عجیب و غریب فلزی کند.

فضاپیمای سایکی اولین فضاپیمای بین سیاره‌ای ناسا به شمار می‌رود که به پیشرانه‌های اثر هال مجهز شده است که یک سیستم نیروی محرکه الکتریکی برای مهار کردن انرژی خورشیدی است که کاملا به توانایی آرایه‌های خورشیدی کاوشگر وابسته است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: ماموریت سایکی ليزر ارتباط لیزری ناسا سفر رئیسی به عربستان مرکز پژوهش های توسعه و آینده نگری مقاله محوری یا مسئله محوری پرتاب شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۳۹۹۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شبیه‌سازی ناسا از سقوط به سیاهچاله + ویدئو

ایتنا - آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر در یک سیاه‌چاله سقوط کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟ ناسا، یک شبیه‌سازی ویدیویی فوق‌العاده را از این پدیده به تصویر کشیده که به مخاطبان امکان می‌دهد فرو رفتن در سیاه‌چاله و گذر از «نقطه بدون بازگشت» را در این فرایند تجربه کنند.
در این شبیه‌سازی بصری که به وسیله ابررایانه ناسا تولید شده است، بینندگان در قالب یک فضانورد فرضی و از دریچه چشم دوربینی در فاصله ۶۴۰ میلیون کیلومتری سیاه‌چاله با سرعتی نزدیک به نور به سمت آن می‌روند.

دوربین پس از رسیدن به سیاه‌چاله و با چرخیدن به دور آن از افق رویداد، که «نقطه بدون بازگشت» نامیده می‌شود، عبور می‌کند. در این بازسازی گرافیکی تمامی جزئیات و قوانین حاکم فیزیکی رعایت شده است.

این ویدئو که در یک نسخه ۳۶۰ درجه نیز ساخته شده است، به مخاطب امکان می‌دهد خود را در مرکز همه‌چیز احساس کند و بتواند به اطراف خود نگاه کند. برای تولید این سفر هیجان‌انگیز از ابررایانه «دیسکاور» (Discover) در مرکز شبیه‌سازی تغییرات اقلیمی ناسا استفاده شده است.

این ابررایانه قدرتمند حدود ۱۰ ترابایت داده، معادل تقریباً نیمی از محتوای کتاب‌های کتابخانه کنگره آمریکا، را با ۱۲۹ هزار پردازنده خود در حدود ۵ روز پردازش کرد. همین کار در یک لپ‌تاپ معمولی بیش از ۱۰ سال طول می‌کشد.

جرم سیاه‌چاله بازسازی‌شده در این ویدئو، ۴.۳ میلیون برابر جرم خورشید است و به لحاظ ابعاد معادل سیاه‌چاله مرکز کهکشان خودمان یعنی کهشکشان راه شیری است.

جرمی اشنیتمن، اخترفیزیکدان در سازمان ناسا و از سازندگان این ویدئو، درباره این ویدئو می‌گوید: «مردم اغلب در مورد این سؤال می‌پرسند. شبیه‌سازی این فرآیندهای دشوار کمک می‌کند تا بین ریاضیات نظریه نسبیت و پدیده‌ها در جهان واقعی ارتباط برقرار کرد.»

 
تصویر کامپیوتری ساخته‌شده از سیاه‌چاله

وی اضافه کرد: «سیاه‌چاله‌های با جرم ستاره‌ای که حاوی حدود ۳۰ جرم خورشیدی هستند، افق رویداد بسیار کوچک‌تر و نیروهای جزر و مدی قوی‌تری دارند که می‌توانند اجرام نزدیک‌تر را قبل از رسیدن به افق رویداد از هم گسسته کنند.»

این فرایند که اصطلاحا «اسپاگتی‌سازی» نامیده می‌شود به این دلیل رخ می‌دهد که کشش گرانشی در انتهای جسمی که نزدیک‌تر به سیاهچاله است، بسیار قوی‌تر از نیروی کشش در انتهای دیگر است.

افق رویداد سیاه‌چاله شبیه‌سازی‌شده حدود ۲۵ میلیون کیلومتر عرض دارد و بینندگان ابر مسطح بزرگی از گاز داغ و ساختارهای درخشانی به نام «حلقه‌های فوتونی» را مشاهده خواهند کرد.

همانطور که دوربین به سیاه‌چاله نزدیک می‌شود، درخشش دیسک برافزایشی و ستارگان افزایش می‌یابد. در زمان واقعی دوربین حدود ۳ ساعت طول می‌کشد تا به افق رویداد برسد، اما برای ناظری که از دور مشاهده می‌کند این پدید رسیدن به طور کامل هرگز اتفاق نمی‌افتد.

در واقعا هر چه فضا-زمان بیشتر به افق منحرف می‌شود، تصویر دوربین آهسته‌تر می‌شود و سپس از جایی به بعد به نظر می‌رسد که تصویر منجمد شده است. به همین دلیل است که ستاره‌شناسان در ابتدا از سیاه‌چاله ها به عنوان «ستاره‌های یخ‌زده» یاد می‌کردند.

هنگامی که دوربین از خط افق رویداد عبور می‌کند، نابود شدن آن توسط فرآیند اسپاگتی‌سازی تنها ۱۲.۸ ثانیه طول می‌کشد. از این نقطه، تنها حدود ۱۳۰ هزار کیلومتر تا «تَکینِگی گرانشی» فاصله وجود دارد. این وضعیتی در فضا-زمان است که طبق نظریه نسبیت عام انیشتین، در آن چگالی و میدان گرانشی جسم بی‌نهایت می‌شوند.

این آخرین مرحله از سفر در ویدئوی ناسا، در یک چشم به هم زدن به پایان می‌رسد.
  ویدئو